«Το ξέραν όλοι. Αλλά δεν το προδίδανε.»
«Βγαίνανε λέγαν όξω οι νεράιδες! Οι καλές κυράδες!»
«Αν δεις ομορφιά να ρημάζει, δεν το λησμονάς.
Το 'χεις καρφιτσωμένο στην καρδιά σου.»

Τέσσερις ηθοποιοί δανείζονται τους ψιθύρους μιας κλειστής κοινωνίας
προκειμένου να αφηγηθούν την ιστορία ενός έφηβου αγοριού που κρεμάστηκε
από μια μουριά. Φόντο του βίου του: η αγροτική νησιωτική ύπαιθρος.
«Ο Γιάννης το βούδι» είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που αποδομεί απολαυστικά
την εικόνα του παραδοσιακού ανθρώπου και της «φιλήσυχης» ζωής του,
γαργαλώντας παράλληλα τα στοιχεία του λαϊκού πολιτισμού στη σύγχρονη
κουλτούρα της φασαιότητας.